Ukde'm - Misafir Odası

Uzun süre yazmadım. Çok düşündüm, kafamın içinde romanlar başlattım, savaşlar verdim, ne kazandım ne kaybettim. Ucuz şairin şiirleri gibi ne bitti ne anlam kazandı. Hep acı duymaya endeksli ya ruhlarımız, kazandığımız herşeyde boğazımıza bir ukde düğümlenir. Hah... işte o ukde ile çok cebelleştim  senelerce.. Şimdi  size  bunun hikayesini anlatacağım.

       Baba oldum. Küçük bir çocuğun gözlerinde kendi siluetimi gördüm. Bir nesneyi parmakları ile kavrayıp 10 cm ileri getirmesinin ona yaşattığı müthiş hazzı görünce basit gibi gözüken onca şey başardığımı anladım. Bir kere sevdim. Sevildim. Sevindim. Her insan sevilmeyi başarır mı ? Sanmam. Meziyet bu. Yeteneğin hası. Maddi bir karşılığı yok. Bir insanı niye seversin ? Bilmem.. Şu an hissettiğin belirsizlik karmaşa artık neyse işte o benim, senin, bizim onca zamandır hep eksik kalmamızı sağlayan şey adını ukde koyduğum.  

       Her insanın eşiği hep farklıdır. Nazım gurbette yendi ukdesini, Necip zindanda. Ben bir çocuğun gözünde sen balkonda köşe de ki yuva da güvercinin bıkmadan usanmadan uçma çalışmalarında. Meselenin özü hep o  anı yakalamak  işte. O an . Kaçırmayın. Sevin. Delice çılgınca kim ne derse  desin. Söyleyemedikleriniz  hep ukde kalır içinizde. Ve hangi şehre giderseniz gidin hep yanınızda olacak. Kaçış yok.

        Sözlerimi hayatımda bana farklı bir boyut açan küçük kızıma adayarak bitiriyorum

     

Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı!

Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı!

Bu memlekette insanlar belki de en cok baba sancısıyla inliyor,

en cok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!

Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler

Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz!

En çok baba yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını!

Hürmetlerimle...

Serkan AKIN

Yazar dostu notu: Bir insanla tanışırken genelde isimlerine dikkat etmeyen bir insanımdır Sonradan tekrar bir iletişim kurunca isim defterime kaydetmeyi yeğlerim ancak bir kere kaydoldu mu kolay kolay çıkarılmaması gerektiğini düşündüğüm kardeşim Serkan'dan dinlemek istedim bu ay. Tamam zamanında o da yazardı, yazıları çok pis okunurdu ama evlendi evleneli, kılıbıklaşalı kılıbıklaşalı değişti :D Üniversiteye yeni başlamış, UNIBJK-Çarşı falan diye diye günleri geçirirken tanıştığım ve yıllar boyu (2011 deseeeeek, oha 7 sene bitecek neredeyse) "hacı nabin" diye mesaj atabilme salahiyetine sahip olduğum sayın Akın'a, eşine ve mini minnacık, minnak evladına selamlar edeyim buradan. İstanbul'a geldiğimde Avrupa yakasına geçme sebebim olabilirsin Serkan bey :D (Yazar burada birlikte Beşiktaş maçına gidelim mesajı veriyor)

İyi okumalar okurum, ebeveyn olunca siz de daha içten okursunuz bu yazıları.